شعری از ایرج میرزا در انتقاد از حجاب !!

نقاب دارد ودل را به جلوه آب کند
نعوذبالله اگر جلوه بی نقاب کند

فقیهِ شهربه رفعِ حجاب مایل نیست
چرا که هرچه کند حیله درحجاب کند

چو نیست ظاهرِ قرآن به وِفقِ خواهشِ
او رود به باطن و تفسیرِ ناصواب کند

ازو دلیل نباید سؤال کرد که گرگ
به هر دلیل که شد برّه را مجاب کند

کس این معما پرسید و من ندانستم
هرآنکه حل کند آنرا به من ثواب کند

به غیرِ ملت ایران کدام جانور است
که جفتِ خود را نادیده انتخاب کند؟

کجاست همّتِ یک هَیأتی ز پَردِگیان
که مَردوار ز رُخ پرده را جَواب کند

نقاب بر رخ زن سدِّ بابِ معرفت است
کجاست دستِ حقیقت که فتحِ باب کند

بلی نقاب بُوَد کاین گروهِ مُفتی را
به نصفِ مردمِ ما مالِکُ الرِّقاب کند

به زهد گربه شبیهست زهدِ حضرتِ شیخ
نه بلکه گربه تَشَبُّه به آن جَناب کند

اگر ز آب کمی دستِ گربه تر گردد
بسی تکاند و بر خُشکیَش شتاب کند

به احتیاط ز خود دستِ تر بگیرد دور
چو شیخِ شهر ز آلایش اجتناب کند

کسی که غافل ازین جنس بود پندارد
که آب پنجه ی هر گربه را عذاب کند

ولی چو چشم حریصش فُتَد به ماهیِ حوض
ز سینه تا دُمِ خود را درونِ آب کند

ز من نترس که خانم ترا خِطاب کنم
ازو بترس که همشیره ات خِطاب کند

به حیرتم ز که اسرار هیپنوتیسم آموخت
فقیهِ شهر که بیدار را به خواب کند

زنانِ مکّه همه بی نقاب می گردند
بگو بتازد و آن خانه را خراب کند

به دست کس نرسد قرصِ ماه در دلِ آب
اگرچه طالبِ آن جهدِ بی حساب کند

تو نیز پرده ی عصمت بپوش و رخ بفُروز
بهل که شیخِ دَغا عوعوِ کِلاب کند

به اعتدال ازین پرده مان رهایی نیست
مگر مساعدتی دستِ انقلاب کند

ز هم بدرد این ابرهای تیره ی شب
وِثاق و کوچه پر از ماه و آفتاب کند